دلنوشته

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست
حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست